Klucze publiczne i prywatne rozprowadzane są w postaci baz. Często zachodzi potrzeba dodania czyjegoś klucza do Twoich zbiorów.
Służy do tego polecenie:
pgp -ka plik_z_kluczem [baza_kluczy]
(argument w [nawiasach] jest opcjonalny)
Domyślnym rozszerzeniem pliku jest ".pgp". Domyślną nazwą pliku zawierającego bazę kluczy jest "pubring.pgp" lub "secring.pgp", w zależnosći od tego czy chodzi o bazę kluczy publicznych czy prywatnych. W przypadku podania innych nazw, domyślnym rozszerzeniem jest również ".pgp".
PGP przed dodaniem kluczy sprawdza obecną zawartość bazy i pomija duplikaty.
W dalszej części podręcznika wyjaśniona jest filozofia podpisywania kluczy sygnaturami. Należy tylko zaznaczyć, że podczas dodawania klucza do bazy przepisywane są również i jego sygnatury, natomiast jeśli klucz już w bazie się znajduje - tylko nowe sygnatury.
PGP zostało oryginalnie zaprojektowane do zarządzanie małymi, osobistymi bazami kluczy. Jeśli masz zamiar obsługiwać naprawdę dużą bazę, przeczytaj rozdział "Obsługa dużych baz kluczy" w drugiej części podręcznika.